Diyabetik Retina Hastalığı Yaygınlığı Artıyor ama İleri Vakalar Azalıyor
Gelişmeleri öğrenmek için yerel gazete başlığı: Diyabetle ilgili göz hastalıklarının yaygınlığı 2014 yılından bu yana neredeyse iki kat artmasına rağmen, hastalığın en ciddi formlarının oranlarının aslında azaldığını belirten, Pennsylvania Üniversitesi Perelman Tıp Fakültesi araştırmacıları tarafından yürütülen yeni bir çalışmaya göre. Araştırmacılar, yayınlanan Oftalmoloji dergisinde yayımlanan bulgularının, yıllar içinde diyabetin tanı ve tedavisi konusunda sağlık çalışanlarının becerilerini gösterdiğine inanıyor. Aynı zamanda, gelecekte göz sağlığını tehdit eden hastalıkların potansiyel bir görüntüsünü de sunabileceğini düşünüyorlar.
Çalışmamız, diyabeti olan tüm hastaların şimdi diyabetik retinal hastalığın herhangi bir formuna sahip olduğunu gösteriyor. Bu da, görme kaybı riski altındaki insanların sayısının giderek arttığını gösteriyor. Ancak çalışmamız, hastalığın en ciddi formlarının azaldığını göstermiş olabilir, bu da klinik uzmanların sistemik diyabeti tedavi etme konusunda daha iyi hale geldiğini düşündürüyor.” Brian VanderBeek, MD, MPH, MSCE, baş yazar, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı yardımcı profesörü
ABD nüfusunun yüzde 10’undan fazlası, 38 milyon kişi, artık diyabet teşhisi almışken ve 98 milyon kişi diyabet öncesi (son yıllarda sürekli artan sayılar) tespit edilmişken, hastalıkla ilişkili risklerin, sonunda görme kaybına yol açabilecek diyabetik retinal hastalık geliştirme konusunda doğru bir resminin çıkarılması, sağlık çalışanlarının ve halk sağlığı yetkililerinin bunları doğru bir şekilde değerlendirebilmesi ve ele alabilmesi çok önemlidir.
Diyabetin hastaların gözlerini nasıl etkilediğini anlamak için VanderBeek ve meslektaşları, 2000 ve 2022 yılları arasında ticari sigorta ve Medicare Avantaj planlarına kayıtlı olan altı milyondan fazla hastanın de- kimliklendirilmiş tıbbi talepler veritabanını analiz etti.
Araştırmacılar iki ölçüm kullandı: yaygınlık ve insidans. Yaygınlık, çalışılan nüfusun her bir durumla teşhis edilmiş olan yüzdesini ölçer (hem yeni teşhisler hem de eski teşhisler). İnsidans, hastalığın yeni vakalarının meydana geldiği hızdır.
Sayılar ne gösterdi?
Analiz, diyabeti olan insanların, sadece diyabeti olan çalışma popülasyonunda olanlara kıyasla diyabetle ilgili herhangi bir retinal hastalığa sahip olma oranının 2014 ile 2021 arasında yüzde 10.8’den yüzde 20.8’e yükseldiğini gösterdi.
İncidans oranı, çalışma yazarlarına göre oldukça değişken olmasına rağmen, genel olarak, en düşük oranından neredeyse iki katına çıktı: 2013’te 1.000 kişi-yıl başına 17,7 yeni vakadan 2022’de 32,2’ye.
Ancak, tüm diyabetik retinal hastalıkların körlüğe yol açmadığını unutmamak önemlidir. Hastalığın bazı formları daha fazla “görme tehdidi” oluşturur, yani azalmış görme veya körlüğe yol açabilir. Araştırmacılar, verilerde takip ettikleri görme tehdidi oluşturan durumların yaygınlığı değişse de, en ciddi formlar olarak düşündükleri her bir durumun son birkaç yılda yüzde 10 azaldığını gösterdi. İncidans oranları daha dramatik iyileşmeler gösterdi. Tüm görme tehdidi oluşturan durumlar için, insidans oranı 2009’dan 2022’ye kadar yüzde 51 azaldı (1.000 kişi-yılda 12,4 vakadan 2022’de 6,1’e).
Hastalığın en ciddi formlarından biri olan proliferatif diyabetik retinopatinin insidans oranı, 2002’den bu yana neredeyse 300 yüzde azalarak, 1.000 kişi-yıl başına 8,3’ten sadece 2,6’ya düştü.
Sayıların Arkasındaki Nedenler
Diyabetle ilgili koşulların yükseldiği, ancak görme zararlı durumlarının azaldığı gibi görünen, çelişkili değişikliklerin, VanderBeek’e göre iki farklı açıklaması olabilir.
İkinci bir açıklama olan VanderBeek, diyabet bakımının genel olarak daha iyi hale geldiğine inandığını, bu durumun hastalığın en ciddi formlarını önlemede olumlu bir etkiye sahip olduğunu belirtti.
“Garip bir şekilde, diyabetik retinal hastalıkların daha fazla teşhis edilmesinin nedenlerinden biri, aynı zamanda hastalığın en ciddi formlarının azalma nedeni olduğunu düşünüyorum: Çünkü çalıştığımız yıllar boyunca nüfusun sigortalı olma durumu, sağlık hizmetlerine ve taramalara erişim sağlayan şeyler gibi, Örneğin, insanlar ACA gibi, iyileşti.” dedi VanderBeek.
İleriye dönük olarak, çalışma ekibi, veritabanında toplanan verileri daha derinlemesine analiz etmeyi umarak, çalışma içindeki bazı alt popülasyonları keşfetmeyi ve yüzeyin altında meydana gelen değişiklikleri ortaya çıkarmayı umuyor.
“Bunlar, ırk ve etnik gruplar arasındaki eşitsizlikleri ölçmek, ayrıca Tip 1 ve Tip 2 diyabet popülasyonlarındaki değişiklikleri belirlemek de dahil olmak üzere.” dedi VanderBeek.
Bu çalışma, Araştırmayla Körlüğü Önleme/Mary Tyler Moore Görme Girişimi Doktor-Bilim İnsanı Ödülü ve Ulusal Göz Enstitüsü (1R21EY035707) tarafından finanse edildi.
Kaynak: Journal reference: VanderBeek, B. L., et al. (2025). Twenty year trends in prevalence and incidence of diabetic retinal disease. Ophthalmology. doi.org/10.1016/j.ophtha.2025.01.022.
